FIRTINA VADİSİ VE KÜLTÜRÜ

“Evrenin nasıl oluştuğunu belirleyecek dünyanın en büyük fizik deneyi İsviçre’nin CERN merkezinde başladı” diye gazeteler, televizyonlar haber üzerine haber geçiyorlar.

Tanrının hangi akla hizmet evreni yarattığını biraz olsun anlamak için deneyin sonucunu bekliyoruz. “Nerden geldik?” ,“ Nereye gidiyoruz?”  sorularına cevap ararken kem küm etmekten öteye geçemiyoruz. Ne geçmişimizden eminiz ne de gelecekte bizi neler bekliyor bilemiyoruz. Ozanın dediği gibi “ İki kapılı bir handa gidiyoruz gündüz gece”.

Fırtına Deresi’nin nazlı nazlı aktığı o güzelim vadi,  evren oluşurken nasıl olmuşsa olmuş bir çeyiz gibi serilivermiş o canım Karadeniz’in dağlarında.

Yeşilin en güzeli ile boyanmış, isli puslu gizemli havası, gümüş tellerden bükülmüş gelin teli gibi akarsuyu ile Fırtına Vadisi bize bir armağan. Bize emanet edilmiş bir gelinlik kız.

Fırtına Vadisi nasıl olmuş, neden olmuş, ne olmuşsa olmuş, iyi ki olmuş. Bir başka gezegen gibi, bir şiir, bir şarkı gibi hayatın içinden, içimizden akıp geçiyor.

Böylesine bir oluşumu yok etmeye hangi gönül elverir ki. Evrenin başlangıcını merak etmiyorum. Nerden geldiğimin de önemi yok. Elimizde ne var, eldekiler ile ne yapılabilir önemli olan bu. Böyle bir mücevheri kaybetmemek için ne yapılabilir beni ilgilendiren bu.

Güzelim Fırtına Vadisi, seni yeşil kadifeden şal diye alıp sarınsam, gümüş gibi derelerini boynuma dolasam, o sisli efkarlı sabahlarına uyanıp, alacalı akşamlarınla uykuya dalsam. Seni yoka sayıp sonra da bir fırtına vadisi nasıl yaratılmıştı acaba diye deneyler yapacak insanların aklına şaşsam.

Seni önce kaybedip sonra çok arasa da bulamayacaklara seslensem, sesimi duyursam. Ellerimden kayıp giden bugünü yarın da bulsam. Derelerini, ağaçlarını, börtünü böceğini, alaca kuşlarını saklasam, kimselerin bulamayacağı yerlere koysam. Sonra gün gelip kıymetin anlaşıldığında torunlarıma çeyiz diye sunsam. Hey Fırtına vadisi bilmem anlatabiliyormuyum?

Feryal Bekdik

Eylül 2008